Dom blokowy

Na początku myślałem, że blokhaus to jakiś leniwy zestaw konstrukcyjny: deska z jednej strony, półbelka z drugiej, jakby ktoś połączył drewnianą ramę z układanką. Ale kiedy pierwszy raz trzymałem w rękach trzydziestomilimetrowej grubości, trzymetrową deskę, zdałem sobie sprawę, że to po prostu sposób na oszukanie oka i oszczędzenie pleców. Pasuje do ściany jak zbroja, tylko zamiast żelaza, czuć zapach świeżych wiórów drzewnych.

Dacza mojego sąsiada ma taką świerkową elewację. Zamontował ją jakieś pięć lat temu, kiedy była jeszcze śnieżnobiała. Teraz drewno wyschło i pociemniało, sęki przypominają pieprzyki na twarzy starego przyjaciela – żywe, a nie czarne. Wygląda, jakby sam dom zszedł z gór, bez użycia siekiery. Ale w rzeczywistości to tylko prosta drewniana konstrukcja szkieletowa pokryta tymi deskami. Moja żona początkowo powiedziała, że to drogie, ale potem się zgodziła: „Przynajmniej nie trzeba tego malować co pięć lat”.

Układanie nie jest trudniejsze niż układanie podłogi. Używasz poziomicy, mieszasz klej lub używasz śrub – cokolwiek Ci najbardziej odpowiada. Ja użyłem legarów: przybiłem poziome listwy co czterdzieści centymetrów, a następnie docisnąłem jedną deskę do drugiej w rowku. W ciągu jednego dnia salon zmienił się w chatkę, idealną na stół z fotelem i filiżankę aromatycznej kawy. Pokryłem narożniki ozdobnymi listwami, a następnie nałożyłem dwie warstwy matowego oleju. Teraz nawet dzieciom nie przeszkadza dotykanie ściany brudnymi rękami: wystarczy przetrzeć ją wilgotną ściereczką, a będzie jak nowa.

Idealnie sprawdzi się wszędzie tam, gdzie zależy Ci na cieple bez dodatkowego ciężaru: w saunach, altanach, na balkonach i w salonach. Dobrze sprawdza się w kuchni, ponieważ świerk nie jest szczególnie wrażliwy na wilgoć, a w sypialni jest cichy, nie skrzypi i pachnie żywicą tylko wtedy, gdy otworzysz okno. A co najważniejsze, jeśli po latach zechcesz zmienić kolor, łatwo go przeszlifować i pomalować. Konstrukcję z bali można modyfikować, ale sam blokhaus pozostaje taki sam.