Planken

Filtr

Modrzew to drzewo rosnące nie w szklarni, lecz na nawietrznych zboczach, dzięki czemu jest niezwykle trwałe. Deski modrzewiowe wyglądają prosto: gładkie, ale kiedy się je podnosi, wydaje się, że są cięższe, niż wyglądają. Żywica w środku działa jak naturalny lakier, więc deszcz im nie przeszkadza, a komary nie siadają na nich.

Pierwszy raz widziałem taki siding na starym domu nad jeziorem. Ściany były czarno-szare, jakby nie były malowane od wieków. Właściciel powiedział: „Zamontowałem go dwadzieścia lat temu i nigdy nie malowałem”. Spłukiwał go tylko raz w roku – i to wszystko. Teraz jego syn wyciągnął kilka desek, obrócił je i znów są jak nowe, tylko patyna jest głębsza.

Mocują go bez żadnych sztuczek. Bierze się listwę 40x50, robi się listwę w odstępach 40-45. Dociska się listwę, następnie dodaje się dwa wkręty z boku i tak dalej. Między deskami pozostawia się dwumilimetrową szczelinę, aby umożliwić odpływ wody, a nie ją zatrzymywać. Ci, którzy chcą, żeby było prosto, używają zacisków, ci, którzy się spieszą, przykręcają je pod kątem. Najważniejsze, żeby była ze stali nierdzewnej, ponieważ modrzew jest podatny na rdzewienie.

Gdzie to ma być? Gdziekolwiek, byle nie pod prysznicem. Na fasadach, balkonach, płotach, ścianach altan. W mieście, na nowym budynku, wygląda jak zbędny luksus, ale na wsi to naturalne przedłużenie podwórka. Kolor na początku jest miodowy, potem popielaty, a po latach srebrny. Ludzie pytają, jaka to farba. Mówię im, że żadna, tylko słońce i deszcz.

Cena nie jest niska, ale ludzie myślą inaczej: przez dwadzieścia lat ani jednej poprawki lakierniczej, ani jednej wymiany, ani jednego bólu głowy. A kiedy za pięćdziesiąt lat twój wnuk zdejmie jedną deskę i zrobi z niej półkę, on również poczuje ten sam zapach, który pamięta z dzieciństwa.