Podkład

Filtr

W sąsiedniej wiosce, w starym warsztacie wciąż unosi się zapach żywicy. Mówią, że świerk daje ciepło ponad wszystko, więc nawet w najsroższym mrozie deski są ciepłe w dotyku. Kiedy pierwszy raz przywiozłem do domu paczkę z boazerią świerkową, wciąż trzęsła się po podróży: cienkie, 14-milimetrowe listwy, o długości od trzech do sześciu metrów, o krawędziach tak gładkich, że wyglądały, jakby zostały przecięte nie piłą tarczową, a najczystszym rankiem.

Zapas na balkonie. Najpierw kilka desek leży na podłodze jak szare smugi światła. Potem podnoszę jedną, wkładam pióro w wpust – kliknięcie – i już jest na swoim miejscu. Dalej jest łatwiej: każdą kolejną deskę wsuwa się palcem, jak składanie drewnianego zestawu konstrukcyjnego bez instrukcji. Ukrywam wkręty w wpuście, zostawiając tylko gładką deskę bez czarnej plamy na wierzchu. Szczelina dylatacyjna przy ścianie ma dwa palce szerokości, jak mawiał mój dziadek, „żeby drewno mogło oddychać”.

Z dnia na dzień balkon zamienił się w mini-saunę: zapach sosny był tak intensywny, że kot wszedł, żeby go powąchać i nie chciał wyjść. Następnego dnia moja żona postawiła tam bujany fotel i powiedziała, że to teraz jej biuro. A zimą, kiedy na zewnątrz jest -20 stopni, nadal chce tam chodzić.

Jedyne, czego smereka nie lubi, to być zatopiona w betonie. Połóż ją na belkach, sklejce lub starych deskach – a przetrwa tak długo, jak długo będziesz pamiętać zapach wczesnego maja w górach.